Ondertussen is het alweer december 2019, de laatste keer dat ik actief was op de website was in maart als ik me goed herinner.
Ik ga even snel teruglezen!

Mijn laatste woorden toen waren; zodra ik iets meer weet horen jullie het van me!
Nou haha is een beetje later dan gepland maar ik weet en heb meer ervaren!

15 april 2019 ben ik geopereerd en hebben ze van mijn mini bypass een klassieke bypass gemaakt!
Dit had ik echt 3 jaar eerder moeten hebben gedaan!
Ik heb totaal geen zuurbranden of gal meer gehad!
Ik kan werkelijk alles weer eten en drinken.

Ik zou Conny niet zijn als alles in 1 keer goed zou gaan dus deze keer ook niet!
Eigen schuld dikke bult! (en die dikke bult was erg letterlijk in dit geval)
De nacht na de operatie wou ik mn bed uit en trok mezelf omhoog aan de papegaai boven mijn bed en ik kreeg een hele felle steek links onder mijn ribben...

Week na de operatie toch maar eens aan de bel getrokken! Die bult werd steeds dikker en als ik me veel inspande of diep inademde dan werd die bult alleen maar dikker!
(ik ga even heel snel door de tijd hoor anders ben ik morgen nog aan het typen haha en aangezien heb nu al 22:44 is...)
Maar goed er volgde een tijd van echo's, spoedpost op zaterdag en zondag,  Moederdag op de eerste hulp.
Bleek dat er 2 littekenbreuken zaten in mijn bovenbuik waarvan er 1 serieus 15,7 millimeter groot was.

Deze grote veroorzaakte de meeste pijn en was het gevaarlijkst omdat er een hernia was ontstaan. Gelukkig zat er geen stukje darm vast in de opening maar wel een stukje vet zoals je duidelijk kunt zien op de foto.

Dus een tweede operatie was onvermijdelijk helaas!
Deze vond plaats op 5 juni in Hardenberg. 
Ze hebben hier toen een matje op mijn buikwand geniet van 15x20 centimeter (flinke deurmat dus haha)

Hier heb ik heel erg veel pijn van gehad (6 a 7 weken  lang) maar gelukkig ben ik daar ook weer vanaf en zit alles weer mooi dicht en op zn plek!

Het gaat eigenlijk heel erg goed met me op een paar kleine dingetjes na.. Zo goed dat ik mijn jobcoach laat weten dat ik het wel aandurf en ook erg veel zin heb om naar een baan te zoeken!! Nou zegt ze treft dat even ik wou je eigenlijk deze week gaan bellen omdat ik denk dat ik een hele mooie kans voor je heb!
Laat ik beginnen met de vraag of je het ook ziet zitten om weer naar school te gaan? Euh euh... ja!!! dolgraag!! Dus binnen 2 weken zat ik op school en kreeg ik een hele leuke stage/baan bij Eugeria in Almelo op een afdeling voor mensen met een niet aangeboren hersenaandoening. En ik heb het ontzettend naar mn zin!! Vind het zo bijzonder! En mn collega's en klasgenoten zijn zoooo leuk en de bewoners zijn ook leuk!
Kortom??
Het gaat goed!!
Kan dat zomaar?
Wanneer gaat dit weer mis??

Bloedarmoede (Krijg mijn ijzer waarde niet onder controle) loop ik al een aantal jaren mee maar was niet zo ernstig en dan slikte ik een paar maanden ijzertabletjes van de kruidvat want die van de arts daar kon ik niet tegen door de mini..
Maar deze keer was het anders..
Hierdoor ook echt verpletterend moe en lusteloos maar bovenal zo wit als een laken! Ik gooide het op het wennen aan het werk en school..  en als je je kids naar de peuterspeelzaal of school brengt voor het eerst pikken ze ook alle virusjes op die er ook maar heersen.
Dus weer aan de Ferro tabletten (misschien gaat het nu met mn klassieke bypass wel goed dan bedoel ik dus met minder bijwerkingen... maar helaas.
In die korte tijd ging het eigenlijk heel snel achteruit.
Ontzettend verpletterend moe, Lijkbleek, Duizelig en had ik al moe gezegd?
7.2 was de waarde.. iets te laag maar niet schrikbarend!
en ik merkte het dalen.
Ijzerinfuus dan maar!

Daar ging ik dan...

Gelukkig kon ik erg snel terecht op de dagbehandeling in Almelo (21-11-2019).
Ik was dolblij natuurlijk en had er erg veel zin in (Ik zou me snel beter gaan voelen, zou eindelijk echt kunnen gaan werken)

Ik kom aan in Almelo en word naar een zaal gebracht alwaar het infuus gegeven zou worden en meteen met het prikken voel ik dat het niet goed zit en geef dit ook aan (Ik ben lastig te prikken omdat ik rollende kleine adertjes heb en die aders die goed te prikken zijn, zijn al zo vaak aangeprikt dat ze aardig hard zijn geworden)
De verpleegster kijkt het infuus na en zegt; dat het wel goed zit.
Voor de zekerheid roept ze er nog een verpleegster bij en zelfs een anesthesist komt eraan te pas.
Alle 3 zeggen ze dat het infuus goed zit en dat wat hen betreft kan het infuus gaan lopen.
Zogezegd zo gedaan!

Na 10 a 15 minuten voel ik mijn arm dik worden en ik vraag aan de patiënt die tegenover mij ligt of ze ook iets aan mijn arm ziet.
Ze geeft aan dat ze mijn arm dik en rood vind.
Ik druk op de bel en de verpleegster komt kijken
Ze kijkt er naar en zegt meteen te zien wat zij denkt dat de oorzaak is.
Mijn opgestroopte mouw is volgens haar de oorzaak en ze doet de mouw naar beneden over het infuus (dus ik kan het verloop verder niet in de gaten houden)

Als na 2 uur het infuus klaar is en de lijn helemaal schoongespoeld is gaat mijn mouw weer omhoog en we schrikken ons rot, heel mijn arm dik en blauw.

De verpleegster schrok ook. Ik mocht naar huis gaan maar eerst heeft ze m'n arm verbonden met verband ijszak en weer een verband.

Toen ik eenmaal thuis was, toen begon het per uur echt ja hoe zal ik het omschrijven? “Roestiger” te worden.

Mijn arm werd dik (niet alleen op de plaats van waar het infuus gezeten heeft)
en er verschenen rode striemen aan de binnenkant van mijn elleboog.
(ik heb overal foto's van gemaakt tot aan de dag van vandaag.)
tegen 21.00 was heel mijn arm roodbruin en dik.

                     ziet er niet echt lekker uit he?

De volgende ochtend vertrouwde ik er niets van en gloeide mijn arm enorm.
Ik heb het obesitas centrum gebeld (huisarts ziekenhuis en apotheek stuurde me allemaal door naar mijn doorverwijzend arts) en die hebben er voor gezorgd dat ik binnen een uur op de SEH (Spoed Eisende Hulp) terecht kon.

Eenmaal op de SEH schrok de arts die me behandelde zich een ongeluk en heeft wel 10 keer haar excuus aangeboden. Meer kon ze eigenlijk niet voor me doen. Wel heeft ze zelf ook een aanklacht ingediend die dag tegen de dagbehandeling omdat ze erg veel vormfouten zag met wat er met mij gebeurd was die dag.
Ze heeft de plastisch chirurg  er bij gehaald en die heeft mn arm afgetekend en een afspraak gemaakt voor maandag  (25-11-2019) zodat hij de voortgang kon bekijken.

Hier ben ik naartoe gegaan en hij (de arts assistent van de afdeling plastisch chirurgen) luisterde naar mijn verhaal en maakte foto’s. Na overleg gehad te hebben met Dr. Hendriks kwamen ze tot de conclusie dat behalve pijnbestrijding in vorm van oxycodon lang en kortwerkend, naproxen voor de ontsteking en fysiotherapie het enige was dat ze eigenlijk voor mij konden doen.

Dinsdag 26-11-2019 heb ik mijn internist Dr. S. Oost gesproken en die gaf aan dat hij er allerminst blij mee is dat na het ontdekken van het subcutaan lopen van het infuus, niet meteen Dr. Oost gebeld is of desnoods een vervanger en een plastisch chirurg om te kijken of de schade die ik nu ondervind beperkt had kunnen worden. De verpleging van de dagbehandeling heeft zich absoluut niet gehouden aan het protocol.

Kortom... Shitzooi weer!
Morgen 3-12-2019 weer naar de plastisch chirurg kijken of hij iets anders tegen de pijn heeft (apotheker dacht aan fentanyl pleisters)
Ik wil gewoon weer werken en lekker mn ding doen en niet die ellendige pijn hebben!

Morgen horen jullie meer (als ik het niet weer vergeet hihihi)

Dikke kus Con