Netjes op de afgesproken tijd daar 11.30
Ik zou om 13.30 uur geopereerd worden op de bewuste vrijdag middag
Werd naar m'n kamer gebracht
Operatiejas aan
En wachten!!
Mocht niet meer van m'n kamer af tot ik gehaald zou worden
Dan duurt het lang!
Ik begon terug te krabbelen en zei tegen m'n moeder: mama ik denk dat ik er maar van af zie? Ik heb er geen goed gevoel over!! Ik wil me niet meer laten opereren! 

Mijn moeder zei dat ik dit niet kon maken en dat ik door moest zetten!!
Wie A zegt,  zegt ook B zei ze

maar eindelijk 14.00 uur kwamen ze me halen en werd ik eindelijk geopereerd!
ik kom met m'n bed de O.K op gereden en zag allemaal enge dingen!
op de tafel naast m'n bed stond nog een pot met een vreemd stuk er in
Dus ik vraag wat dat is.. in allerijl werd het potje weggebracht
Bleek het dus nog een stuk maag te zijn van diegene die voor mij geopereerd was!! Dit bleek mijn maatje Marco van Londen te zijn achteraf
Vond ik niet echt leuk om te zien voor de operatie en ook erg slordig

Toen ik bijkwam uit de narcose lag ik op de uitslaapzaal
Het was er verschrikkelijk koud en kil
Ik werd na een tijdje terug gereden naar de kamer waar mijn familie eindelijk bij mij mocht
Het leek allemaal redelijk goed te gaan en ik had in eerste instantie niet veel pijn volgens mij
maar dit weet ik niet helemaal zeker omdat ik de eerste 2 weken niet echt bewust heb meegemaakt

De dag er op ben ik van bed gegaan en ben door de gang gaan lopen
Op zondag 28 september 2008 na het bezoekuur kreeg ik hoge koorts en hebben ze me s'nachts nog naar de röntgen gebracht om te kijken wat er aan de hand was.
Die dag er na hebben ze me nogmaals naar de röntgen gebracht en ontdekte ze een groot gat in m'n maag
Daarop volgende dag hebben ze de stent geplaatst (29 september 2008)



De koorts wou echter nog niet zakken dus hebben ze me nog een keer geopereerd en hebben ze een buis via mijn neus in mijn maag gebracht
Achteraf bleek dat de stent te klein was en er nog steeds galvocht door mijn buik bleef stromen
Wat ze gedaan hebben weet ik niet!!
Wij kregen nergens informatie over!!
Ook mijn ouders of toenmalige partner niet!!
Toen ik daarvan terug kwam had ik opeens een morfine pomp!!

ik wou dat niet omdat ik bang ben voor pijnstilling en ik dacht dat ik het wel alleen en dus zonder medicatie kon
helaas!! Die vlieger ging  niet op!
Ik had vreselijk veel pijn en moest echt die morfine wel gebruiken
Deze heb ik 2 weken gebruikt!
Waarvan 1 week de pomp en 1 week als injectie (2 keer per dag)
Ik had een infuus met daarin zoutoplossing, antibiotica, pijnstilling.
Zuigerij rechtstreeks in m'n maag waardoor die sappen nu afgevoerd werden naar een pot naast mijn bed en een wond drain!

Na een week begonnen we ons toch echt af te vragen waarom ik geen voeding kreeg?
Ik gebruikte mijn mond alleen nog om te praten verder niet!
Dus we besloten een gesprek aan te vragen met Dr. Reijnen
Maar wie we ook zagen? geen Dr. Reijnen
Wel coassistenten en verpleegsters maar de dokter liet het afweten!
In die 1^e 2 weken van mijn verblijf daar kreeg ik om de dag wel een scan, slikfoto e.d.
Steeds weer kreeg ik te horen dat er nog fikse lekkages zaten!
Hierdoor werd ik erg depressief en zag het niet meer zitten
Meerdere malen heb ik mijn moeder gesmeekt om een eind aan mijn leven te maken omdat ik het niet meer zag zitten allemaal en had zo'n spijt van heel de operatie!
Wat heb ik mijn zoon en mijn familie aangedaan?
Alleen omdat ik slank wou zijn?

Op een dag heb ik flinke ophef gemaakt en heb geëist dat de dokter zou komen!
Ze hebben hem hierop gebeld en gezegd dat hij METEEN moest komen omdat er iets flink mis ging
Hij zou komen..
Dit alles is gebeurd rond 9 uur in de ochtend
10.00 uur..
12.00 uur..
13.00 uur..
19.00 uur.. Nog steeds geen dokter!!
20.00 uur bezoek was weg en ik meteen de zuster weer gebeld!
Waar blijft de dokter?
Is hij er nog  niet geweest dan vroeg ze?
Ik zei nee.. Anders belde ik niet!
nou zei ze hij is nu op de afdeling ik zal hem zeggen dat hij moet komen!
Dus ze ging weer weg
Even later komt ze terug en verteld me dat ze het net gezegd heeft tegen hem en dat hij er zo aan komt!
Meteen loopt ze weer weg! En komt er meteen weer aangehold!
Nou zegt ze mevrouw Benjamins wat er nu gebeurd gelooft u niet!
In die tijd dat ik even bij u ben geweest is hij hem gewoon gesmeerd!
Hij is er niet meer!!
Toen ging er bij mij echt een lampje branden! Hij weet dat hij fout zit en wil me gewoon niet onder ogen komen!
de volgende ochtend tijdens het wassen stond hij er opeens!
Zomaar uit het niets!
Mevrouw benjamins zegt u het eens!
Dus ik ben echt uit m'n vel gesprongen en hem alles voor z'n voeten gegooid!
Ik zat nog steeds zonder voeding!
Was al 19 kilo afgevallen
Hij kwam niet als ik er om vroeg!
Mijn hulpvraag was wel duidelijk leek mij?
Meteen werd alles in werking gesteld en ik zou sonde voeding gaan krijgen!
Ik zou een lijn krijgen in m'n sleutelbeen
Dus ik naar de eerste hulp waar ze het zouden steken!
Dit lukte niet en ik kon weer gaan (Na 3 uur op de Intencive Care gestaan te hebben waar ook iemand was binnen gebracht die zelfmoord wou plegen en daardoor koolstof kreeg toegediend en dit dus weer uitkotste dat beeld vergeet ik ook NOOIT meer)
Weer een slang er bij in m'n keel dus! Weer een slang door m'n neus
maar wel weer 2 dagen later!
Dus na 2 dagen had ik eindelijk m'n sondevoeding met een pomp
ik was een slangen en buizen vrouw geworden en m'n zoon was doodsbang voor me!
In die tweede week besloot mijn ex ook dat hij maar beter weer naar Zeeland kon gaan en beter weer kon gaan werken omdat niemand mij kon vertellen hoe lang het nog zou gaan duren voor ik naar huis mocht!
Ook merkte ik dat mijn zoon begon te veranderen!
hij was bang voor me en wou me geen kusje geven! Door al die slangen
Als hij weg moest dan begon hij te huilen!
Het is ook normaal dat hij z'n moeder miste
Ik had hem verteld dat mama maar 6 nachtjes in het ziekenhuis hoefde te blijven en ik lag er nu al 14 dagen!
Zn papa ging ook opeens weg en nu zat hij bij opa en oma in huis!
Dit maakte het voor mij ook moeilijker te verteren dat ik zo ziek was!
Toen ik sonde voeding kreeg hoopte ik op  te knappen maar helaas!
Er waren wel dagen dat het beter ging maar over het algemeen was ik gewoon echt dood ziek!
Kon mezelf niet douchen zonder hulp
Wat was er van die sterke jonge vrouw over?
Later bleek dat er een stent geplaatst zou worden over de lekkage in de hoop dat dan de lekkage gedicht zou zijn

Zo klungelde we nog 2 weken aan waarin m'n ouders smeekte of ik aub overgeplaatst mocht worden naar een ziekenhuis dichter bij huis!
Mn ouders moesten 2 keer per dag een uur heen en een uur terug rijden!
Maar dit mocht pertinent niet!
Nu denken we dat het niet mocht omdat er dan duidelijk aan het licht kwam wat er allemaal was mis gegaan en dat ze dat zo mooi konden verdoezelen!

 Niet zo vreemd he dat mn zoon(toen dus nog maar 3 jaar oud) bang voor me was als je deze foto's ziet!!